Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/96

<<< Dane tekstu >>>
Autor Karol Mátyás
Tytuł Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji
Pochodzenie Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4
Redaktor Michał Arct
Wydawca Michał Arct
Data wyd. 1895-1897
Druk Józef Jeżyński
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


96. Partyka Jasiek, lat 13, syn gospodarza gruntowego w Zaleszanach. U. sz. T.
α) Jącznica, bo taki je gruby, jak jącznica[1].
β) Celinder, bo má taki kapelus wysoki, jak celinder; dostáł ten kapelus od klucnika s hereśtu.
γ) uÓn má na gembie po prawy stronie ryse, a na uchu lewem má taką bulwe, to drugie dzieci znowiły[2] se o niem taką gádke i jak go zobácą, to wołają:
— Wieś Partychów spaliła sie pod tem waronkiem, ze matka Partyki gotowała pamułe[3], i iskra poleciała w kómin, zápáliła sie całá wieś, a Jaś Partyka zacon pamułe jeś. I gdy wychodził z domu zápálonego, krokwa spadła i zrobiła mu ryse na gembie, i Jasia zwalił góź (= gwóźdź) i zrobił mu guz.




  1. Jącznicą (właść. jądrznica) nazywają grubą kiszkę kaszaną.
  2. = zmyśliły.
  3. „To je taki bárzc (barszcz), gotowany ze ślywkamy.“





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Mátyás.