Rad obiecuj, a mądrze daj

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Rad obiecuj, a mądrze daj
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[249]

68. Rad obiecuj, a mądrze daj.

Pczoła, gdy miód udziałała,
Bogu go ofiarowała;
Bóg był wdzięczen, iż go poczciła,
A rzekł jej dać, oczby prosiła.
 Ona Boga jęła żądać,        5
Aby jej ten dar raczył dać,
Iż, kogoby ukąsiła,
By go dusza opuściła.
 Bóg sie w tej rzeczy rozmyślał,
Bo ludzi więcej miłował;        10
Aby obietnicę spełnił,
Pczele prośby tak dopuścił:
 Gdyby kogo ukąsiła,
Żądło w ranie ostawiła,
Swym gardlem go zapłaciła,        15
Iże sie tak chciwie mściła.
 Nigdy nie chciej tak dwornym być,
Iżby komu chciał zaszkodzić!
Bo co na innego stroisz,
Sam się rychlej w tym ułowisz.        20

[250]  Rimicius: D (183) De ape et Iove. [H 287^b Μέλισσα ϰαὶ Ζεύς]. St (253) De ape et love. — FE (76) O pczolej ofierze i też prośbie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.