Rozrywki Naukowe/Zdolność kaloryczna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Rozrywki Naukowe |
| Wydawca | Jan Fiszer |
| Data wyd. | 1910 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Jan Harabaszewski |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Robimy małe pudełko z papieru, które zawieszamy za pomocą czterech nitek na pręcie drewnianym, umieszczonym poziomo na odpowiedniej wysokości.
Improwizowane naczynie napełniamy wodą i stawiamy nad płomieniem lampki spirytusowej. Papier nie spala się, ponieważ woda pochłania wszystko ciepło, niezbędne do przemiany stanu skupienia. Woda zaczyna wrzeć, a papier zostaje nietknięty. Naczynie z papieru trzeba ogrzewać w ten sposób, żeby płomień dotykał jedynie tych części, które są w zetknięciu z wodą.
Zawiń brzegi karty do gry tak, żebyś otrzymał z niej małą czworoboczną miseczkę. Połóż na tej miseczce dużą gałkę papieru cynowego lub kawałek tego metalu i potrzymaj wszystko nad płomieniem.
Karta nie spali się, a metal się w niej stopi. Trzeba ogrzewać kartę z zachowaniem pewnych ostrożności, możliwie w tej części karty, która jest w zetknięciu z metalem. Cyna pochłania całkowicie ciepło, potrzebne jej do stopienia (fig. 91).
I tutaj mamy fakt, dotyczący przewodnictwa metali i ciepła właściwego.
