Rzuć z siebie, duszo...

Anima lachrymans
XII. Rzuć z siebie, duszo...
Jan Kasprowicz

XII.

RZUĆ Z SIEBIE, DUSZO...

Rzuć z siebie, duszo, te pożółkłe liście,
Stań się, jak zdrowe te byty, co wierzą
W radość wiosenną, w ciepłych blasków przyjście!

Niech z ciebie zdroje kryniczne uderzą
I niechaj spłyną na szeregi bratnie,
Z bolu omdlałym podobne rycerzom.

Tchnij w nie tę siłę, co boju ostatnie
Przemienia chwile w głośny tryumf życia,
Rwąc bladej śmierci kiełzającą matnię...

Co? i ty padasz? Więc doba przekwicia
Przyszła i na cię, jak na owe zioła,
Co wśród leśnego więdną gdzieś ukrycia?

Tak! choć ogarniasz wielki świat dokoła,
Od tej roślinki nie mocniejszą-ś zgoła...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kasprowicz.