Słownik etymologiczny języka polskiego/śniady
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
śniady, śniedź, Śniadecki, zaśniedziały, nastały dopiero od 17. wieku, zamiast dawniejszych poprawnych śmiady, śmiedź, Śmiadecki (Krakowianin, autor broszury z r. 1610); por. miedź; śmiady itd. zachowały s- nagłosowe, jakie miedź postradała (niem. Schmied). Obok śmiady był i śmlady, bo i u nas wstawiano l między m-j (por. niemowlę i i.), pośmledzieje, u Reja. I Czesi odmieniają sm- w sn-; cerk. směd, ‘śniady’, serb. smedjka, ‘brunetka’; brak słowa na Rusi.
