Słownik etymologiczny języka polskiego/żegnać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
żegnać, przeżegnać, pożegnanie; taka sama pożyczka na całym Zachodzie (a od nas na Rusi i Litwie); z niem. segnen, a to z łac. signare od signum, ‘znak’ (krzyża św.).