Słownik etymologiczny języka polskiego/Wiar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Wiar, nazwa rzeki, skrócona z Wjahor, Wjahra (nad Wjagrom, latopis hipacki pod r. 1152), ruska, z *węg-r, ‘kręty’, równego co do litery lit. wingrus, ‘kręcący się’, od pnia weng-, wang- (niem. wanken, ‘chwiać się’), powtarzającego się w naszem wąkronić, przywąkronić się (w 16. wieku, ‘przybłąkać się’), jeśli g w k odmieniono (?). W lit. licznie zastąpione, u Słowian słabe resztki, por. (pod wiek) nazwę rzeki Wkra = lit. wikrus.
