Słownik etymologiczny języka polskiego/androny
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
androny, p. ambaje; tu należy może, dla ich wąskiego kształtu, nazwa androty z 17. w., andruty, dla ciastka laskowego; andrykuły urobiono z andronów, wedle artykułów, jeśli to nie wprost artykuły same.