Słownik etymologiczny języka polskiego/astrych
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
astrych, jastrych, z niem. Estrich, ‘podłoga twarda z cegieł’; u Miaskowskiego r. 1612 jeszcze bez j: »(przy tańcach) po długiej kurzawie astrychy skropiwszy«, ale przy końcu wieku ziomek jego ks. Auszpurger już ma jastrych. Niem. poszło z łac. astracum, greck. ostrakon, ‘klepisko’. P. strych.