Słownik etymologiczny języka polskiego/błękit
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
błękit, błękitny, z czesk. blankyt, a to (p. wyżej blansz) z łac. blanchetus, blanketus, o ‘jasnem płótnie’; u nas ę jak zawsze z an w 16 w.
