Słownik etymologiczny języka polskiego/bardo
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
bardo u tkaczy, ‘przybijaczka’; prasłowo; takież u wszystkich Słowian: rusk. biordo, bułg., serb., słowień., czes. brdo, łużyc. bardo, załab. biordo, ‘opałka’, pobiordie, ‘przybijaczka’. Może do barć; — różnica (tu miękka, tam twarda półgłoska) nie wadzi, bo się powtarza często; znaczenie ‘ostrza, końca’; niem. bort, ‘krawędź (borta u sukni)’, Bord okrętowy, ‘burta’, może i Barte, ‘siekiera’ (p. barta), albo i dawne ang. bord, ‘szczyt, deska, stół’. U innych Słowian znaczy brdo i ‘pagórek’; u nas to już nieznane, chyba w nazwach miejscowych, Barda(?).