Słownik etymologiczny języka polskiego/blanka
blanka; dodaj narzeczowe bląg, zabląże, ‘ścianka w stodole’, przezywana najrozmaiciej: sąsiecznica, zasiek, zasietnica, zapole, i t. d. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
blanka, raczej tylko w l. mnogiej: blanki, ‘poręcze, przepierzenie, gzyms na wieży’, w 16. i 17. w.; z niem. Planken, ‘dyle’ (z łac. planca) i Blanken; r. 1500 blanki, ‘tanecznica, tanchaus’.
