Słownik etymologiczny języka polskiego/blanka

blanka; dodaj narzeczowe bląg, zabląże, ‘ścianka w stodole’, przezywana najrozmaiciej: sąsiecznica, zasiek, zasietnica, zapole, i t. d. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

blanka, raczej tylko w l. mnogiej: blanki, ‘poręcze, przepierzenie, gzyms na wieży’, w 16. i 17. w.; z niem. Planken, ‘dyle’ (z łac. planca) i Blanken; r. 1500 blanki, ‘tanecznica, tanchaus’.




  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z dodatku Uzupełnienia dołączonego do Słownika.