Słownik etymologiczny języka polskiego/blak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
blak, blakować, wyblakły; blech, ‘bielnik’, blecharka, ‘bielniczka’, o ‘bieleniu (bleichen) płótna’; postaci z a jakby z dolnej niemiecczyzny; k i ch mieniają się; »żyły blakiem zachodzą«, ‘blednieją’; blechować, blechownik; pień niem. ten sam co w blacha.
