Słownik etymologiczny języka polskiego/broić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
broić, ‘wyrabiać’, ‘stroić’; rzeczownika broj, co u wszystkich południowych Słowian ‘liczbę’ znaczy (serb. bułg. broiti, ‘liczyć’, broj(a)nica, ‘różaniec’), już nie posiadamy; broić w dawnym języku ogólniej używano o ‘niepokoju’, ‘zabiegach’; do brzy-; p. brzytwa.
