Słownik etymologiczny języka polskiego/chichy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chichy, chych, chichotać, chechotać, rus. chochotat’, czes. chochtati, słowień. chochotati (i o wrzącej wodzie), chechetati se, ‘chichotać’, czes. chech, chechtati, rus. chichikat’, łuż. chachaś, ‘śmiać się’; dźwiękonaśladowcze prasłowa; ind. kakhati, ‘śmieje się’, grec. ka(n)chadzō, łac. cachinnaire, staroniem. kichazzen, kachazzen, kachzen, dziś kichzen, lit. kiknoti. — wszystko o ‘śmiechu’ lub ‘chichocie’; piszą poprawnie »to nie chychy«, r. 1553.
