Słownik etymologiczny języka polskiego/chobot
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
chobot, o ‘szerokim ubiorze (spodniach buchatych)’, i o ‘obuwiu’; pierwotnie ‘ogon’, tak jeszcze w pieśni Gałki z r. 1440; u Knapiusza: »latawcowe obuwie« (‘z skrzydłami'); na Rusi ‘ogon’ (i ‘trąba słoniowa’), serb. chobotnica, ‘polip’, słowień. chobotati, ‘róść bujnie’, staroczes. chobot, ‘ogon’, dziś ‘odnoga morska’; przyrostek -ot do chob- (p. chabina), o ‘ruchu’, ‘giętkości’, albo i ‘zwisaniu’; pień skob-, por. lit. bez s-, kabēti, ‘wisieć’, kabinti, ‘wieszać’, kibti, ‘wisieć’, kibiras, ‘wiadro’ (p. cebr i dzban).