Słownik etymologiczny języka polskiego/cichy
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
cichy, ciszszy (cichszy dzisiaj), cisza, ciszyć, uciszyć, cichość, cichacz (cichaczem), cichajta (ludowe, o rozkazie), cichostępy, zcichapęk, cichnąć, ucichł, zacisze, zaciszny. Prasłowo; cerk. tich, tichnąti, czes. tichý, tisziti; z wokalizacją o: ciecha, p. cieszyć (teich- i toich-, cich- i ciech-). Lit. przenośnie, tiesa, ‘prawda’, tiesus, ‘prosty’, por. co do znaczenia włoskie piano, ‘równy’, ‘cichy’.