Słownik etymologiczny języka polskiego/cygan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
cygan, cyganka, cyś, cygański, cyganić, cyganek, ‘piecyk’; tłumaczą r. 1500 i klasycznych Myrmidonów: Cygani. Europejskie; u innych Słowian i z k, czes. cikán, cerkiew. ciganin i aciganin wedle greckiej postaci. Wywód słowa niepewny. Cyganerja tłumaczy franc. La Bohème, lat czterdziestych zeszłego wieku; z ocyganić porównaj oszwabić, co starsze; cyś, nazwę ‘członka’ dawną (16. i 17. w.), piszą wydawcy Kochanowskiego i inni mylnie przez cis; od barwy wzięta.
