Słownik etymologiczny języka polskiego/czas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czas, czasem, czasowo, wywczasy, czasownik (‘słowo’), czasosłow (ruskie, ‘horarium’, ‘brewjarz’); to jedynie uprawnione a ustąpiło mylnemu e: w czesie, zamiast w czasie, wcześny, doczesny. Prasłowo; tak i w tem samem znaczeniu u wszystkich Słowian (tylko u Rusi czas, ‘godzina’, a czasy, ‘godzinnik’, t. j. ‘zegar’). Od tegoż pnia, co i czaić i czakać; tak samo w pruskiem kismas (z *kēsmas), ‘czas’.
