Słownik etymologiczny języka polskiego/czasza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czasza, czaszka (z głów — czaszek zabitych wrogów pijano chętnie, wcielając niby ich siły), czaszułka (i z niejakiem rozpodobnieniem czasułka 1472 r., czasoły), t. j. ‘czaszka żołędziowa’ (16. w.); podczaszy z podczasze (tylko cześnik tu nie należy!). Prasłowo; tak i w tem znaczeniu powszechnie; brak dalszych odpowiedników, bo pruskie kiosi, ‘czasza’, od nas przyszło; czes. czisze dziś, czísznik, dawniej czasze, czasznik (czego u nas dla cześnika nigdy nie było, bo on od czci nazwany, nie od czaszy!).
