Słownik etymologiczny języka polskiego/czeznąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
*czeznąć, ‘ginąć, niknąć’; u nas już tylko we złożeniu z przyimkiem z- (iz-): zczeznąć (pisane szczeznąć, szczezł); w cerk. i u Bułgarów, Serbów, i samo czeznąti, czeznati, ‘tęsknić’; to samo co kazać w kazić (p.), skaza (samogłoski jak w żec-zgaga, i i.); dalsze odpowiedniki arcywątpliwe.
