Słownik etymologiczny języka polskiego/kazić
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
kazić, skazić, skazitelny i nieskazitelny; »zakaźne choroby«, »krew zakażona«; przekaza (‘przeszkoda’), przekażać; kaziród, kazirodztwo, kazirodczy; rzadkie są kaziciel i kaźca, ‘co kazi, szpoci, wiarę czy ludzi’. Urobione od kaz-, ‘zepsucie, zniszczenie’, a to jest odmianką od czez- w czeznąć (‘ginąć’, p.), por. co do samogłoski z-gaga i żec.