Słownik etymologiczny języka polskiego/czmyr
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
czmyr lub czmer, p. szmer; czmucić, czes. czmouditi, czmud, o ‘dymie’, ‘dymieniu’, a czmychnąć, czmychać, również z szm-? serb. cmoliti lulu, ‘czmucić’, cmolja, ‘człowiek bez energji’.