Słownik etymologiczny języka polskiego/dźwięk
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
dźwięk, dźwięczny, dźwięczeć, od tego samego pnia zwĭn-, co w dzwon, z przyrostkiem -k, zupełnie tak, jak brzęk od brzmieć (p.); d- przysunięte; pierwotnie źwięk, w psałterzach; z o, rusk. czes. zwuk, 'dźwięk'.