Słownik etymologiczny języka polskiego/dudnić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dudnić, dudnieć, dudnienie, to samo co tętent (p.); ale dudlić, dudłać, dudrać, wraz z dudu! odnosimy do dud; wszystko dźwiękonaśladowcze. Jedyne lit. daudytē, ‘piszczałka’, narzeczowe, to chyba pożyczka z rus., mimo au-.
