Słownik etymologiczny języka polskiego/tętent
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
tętent; tętnić, tętno, dowodzą, że końcowe -t w tętent późny przybłęda, i istotnie do 18. wieku istnieje tylko tęten, utworzony całkiem tak jak bęben; prasłowiańskie; cerk. tątĭn, serb. tutanj; obok tęten, tętnić, mamy i dudnić (p.), z u obok ę, jak zawsze, i z dźwięcznemi spółgłoskami, co nieraz bywa.
