Słownik etymologiczny języka polskiego/grądziel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
grądziel, grządziel (pierwotna postać), ‘dyszel u sochy (pługa) z dwiema odnogami’; prasłowo; rus. grjadil, czes. hrzidel, serb. gredelj; przypadek może zbliżył to słowo z niem. Grindel, ‘rygiel’, ‘dyszel’ (i u pługa, po narzeczach), bo i słowiański i niemiecki wyraz dadzą się łatwo wywieść z zasobów własnego języka; p. grzęda.
