Słownik etymologiczny języka polskiego/gronostaj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gronostaj, gronostajowy, ‘hermelinowy’; słowo złożone; drugi człon od stać?, a pierwszy? Na całej Rusi hronostaj i hornostal, stąd i ród Hornostajów, czes. hranostaj wskazywałoby pierwotne *gorno-, ocalałe w ruskiem(?), do gor-, ‘żreć’,? Lit. garnys, nazwa (żarłocznej) ‘czapli’; bułg. graniŭ, ‘jełczeję’(?), serb. gronica, ‘angina’(?).
