Słownik etymologiczny języka polskiego/kątrzyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kątrzyć i kętrzyć, narzeczowe, pruskie, ‘cudzołożyć’, ‘żyć wszetecznie’, kątrać i kętrać; jedyny ślad lit. kantrus, ‘cierpliwy’, kencziu, ‘cierpię’, kanczia, ‘męka’, pakanta, ‘cierpliwość’, częste w imionach: Kinstut (Kiejstut), Wisekant itp.; grec. penthos, pathos, ‘żal’ (patetyczny), paschō, pepontha, ‘cierpię’.
