Słownik etymologiczny języka polskiego/kinąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kinąć, p. kidać; u Czechów kynouti mówi się o ‘kiśnięciu ciasta’ (stąd kyn, ‘kiśnienie’, i kynal, o ‘nosie wzdętym’, nasze gwarowe kinał), ale dawniej i u nas to znano; jeszcze Mączyński (1564) prawi: »kinione albo kwaszone ciasto«. W czasowniku tym spłynęły dwa różne, p. kidać i kiwać (kinąć z *kidnąć i kiwnąć).
