Słownik etymologiczny języka polskiego/knydel

knydel; już Hus karcił Prażan i innych Czechów za ich germanizmy, że mówią knedlík zamiast sziszka, renlík (‘rynka’) za trzynożek, hunszkop (por. hunckop) za nagłówek koński, marsztale (p. masztalerz) za koniusznia, mazhauz (por. macloch?) za wierzchnia sień, trepki za chodaki (por. trepki), mantlik za płaszczyk (por. tancmantliki), hausknecht za pachołek domowy (por. husnacht), forman za wozataj (furman). Nas za to samo nikt nie karcił. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

knydel, ‘ciasto kulaste ze śliwkami; z grysu’, knedel; z niem. Knödel, zdrobniałego od Knot, i Knüttel; wyrazy niem. należą do kneten, ‘gnieść’.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z dodatku Uzupełnienia dołączonego do Słownika.