Słownik etymologiczny języka polskiego/kobierzec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kobierzec, tak z b, i w czes., ale Ruś ma je z w: kawior, kowrik, małorus. kowereć, niby całkiem jak ang. cover, ‘zasłona, kapa’, ależ to przypadkowe zbliżenie, jak przy motyka i mattoc; my mamy tylko zdrobniałe, Czesi niegdyś i kober. Od Rusi przejęła Litwa swoja kauras i kaura. Jeszcze dalsza odmiana u Bułgarów i Serbów, guber. Obce to wszystko cerkiewnemu, i może nie słowiańskie.
