Słownik etymologiczny języka polskiego/korzyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
korzyć, korzyć się, korny, korność; pokora, pokorny, upokarzać; ukor, ukorzyć się, i przeciwne: przekór, naprzekór, przekora; ukorzyzna; pierwotnego kor, ‘hańba’, nie znamy już. Stoi we związku z kara, karać.
