Słownik etymologiczny języka polskiego/kotara
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kotara, dawniej (u Reja i później) kotarha (por. dera z derha), odmieniła i znaczenie: dziś ‘portjera’, ‘zasłona’, dawniej ‘namiot nad łóżkiem’, a pierwotnie ‘namiot w polu’: »Tatarzy przenoszą swe kotary«, »pod kotarhami mieszkają«, »kotarhy z pilśni owczej czynią«. Z tatar. kotyr(?), co ma być równe znaczeniem i początkiem z tur. czatyr, p. szater (cz- i sz- w nagłosie się mieniają).
