Słownik etymologiczny języka polskiego/krępy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krępy, ‘silnie zbudowany’, w cerk. jednak ‘mały’ (krąpěti, ‘kurczyć’, skrąpiti, ‘skrócić’), — forma oboczna z u, p. krupa; pień skręp-, prus. sen-skremp-usnan, ‘zmarszczki’; niem. schrumpfen i schrimpfen, o ‘zmarszczeniu’ i ‘skurczeniu’, ang. shrimp, ‘karzeł’; staroniem. bez s, hrimp(f)an, ‘ściągać, marszczyć’; u nas i z ch (z sk), ochrzępać, ‘obciąć’, narzeczowe. Narzeczowe krępeć, krępciowaty, ‘karłowaty’, r. 1532.
