Słownik etymologiczny języka polskiego/krzynów
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
krzynów, ‘misa’, przestarzałe już w 16. wieku; około r. 1500 »korczak albo krzynów« tłumaczy łac. ‘discus’; p. skrzynia; por. krzynica (p. krynica). U innych Słowian zamiast krzynowu wyłącznie krin, okrin, krinica, o ‘dzbanie’ i ‘misie’. Okrzynek, Stanko r. 1472, o ‘pokrzywie’, zamiast okrszynek, bo on i odcinek zarazem daje, więc to nic do krzynowu nie ma.
