Słownik etymologiczny języka polskiego/ledwie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ledwie, zaledwie, ledwo (w 15. i 16. wieku liczne inne formy: ledwa, ledwe, ledwy), ledwość; są i złożenia: ledwomowny. Pierwotna forma tego przysłówka nie miała l-nagłosowego, cerk. jedwa, bałkańskie jedwaj, czes. jedwa i jedwy, rus. jedwa, odwa, staropol. jedwa, jedwo; formy z l- są u nas, na Rusi i na całym Zachodzie, bo pień jed-, ‘jeden’, łatwo to l- przybiera (por. len, lem, z jen(o), na całem Podgórzu); wpłynęło na to i leda (p. lada). Pierwsza więc część ze wszelką pewnością poszła od dawnego jede- (p. jeden); w drugiej odnachodzą lit. wos, ‘ledwie’, co wątpliwe; może to przyrostek bez znaczenia osobliwszego, jak w ponieważ, ind. wā, łac. ve, ‘albo’.
