Słownik etymologiczny języka polskiego/mruk
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
mruk, mruczeć, mrukliwy, pomruk, mruknąć, to samo co markotny, merkot, bo pierwotne mŭrk- daje i mark- i murk-, z przestawką mruk- (por. bruczeć i burczeć obok barkotać); tak samo rus. murczat’, cerk. mrkati, o ‘beku kóz, owiec’, czes. mrkotati, o ‘niewyraźnej mowie’.