Słownik etymologiczny języka polskiego/murawa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
murawa, ‘gazon’, od zieleni, ogólnie słowiańskie (o ‘trawie’, ‘łęgach’ itp.), cerk. o ‘darni’; litew. maurai, ‘żabi skrzek na wodzie’, łot. maurs, ‘trawa, gazon’; murga, od ‘bydlęcia o czarniawej głowie’ przeniesione na ludzi, ‘gamoń’; murzać, zamurzany, murdzaty i murz(i)a(sty), o ‘brudasie’; lit. mauras, ‘błoto, muł’, muras, ‘błoto’, łot. murīt = ‘murzać’; jest u Słowian i murgaw, ‘czarniawy’ (bułg.), rus. murhyj i murugij, por. nasze moręgi (‘o maści ciemnej’).
