Słownik etymologiczny języka polskiego/ochabić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | Aleksander Brückner |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
[391] ochabić, ‘unieść, porwać’ (p. chabina), rus. chabit’, ‘porwać’, ochabień, rodzaj dawnego ‘kontusza’, cerk. ochaba, ‘własność, dzierżenie’, ochabiti sę, ‘wydzierżeć, wstrzymać się’, tak samo w staroczeskiem; serb. słowień. chabati se, ‘strzec się czego’, chabati, ‘pilnować, baczyć’. Por. chopić(?).
