Słownik etymologiczny języka polskiego/oszust
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
oszust, oszustać, ‘oszukać’, późne w tem znaczeniu; szustać, ‘szastać’, w 17. wieku używano o ‘mienianiu’: »wolność na niewolą szustać«, »szusta z dziadem na płaszcz«. Pierwotne znaczenie tylko o ‘szybkim ruchu’, ‘hałasie’ (» szust go za drzwi«), czes. oszustki, ‘gdzie się noga w górach pośliźnie’, serb. szusztati, ‘szumieć’; por. chusta.
