Słownik etymologiczny języka polskiego/otawa

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

otawa, ‘nowa trawa’, otawić się, ‘odżyć’, więc niby do tyć (p.); prasłowiańskie; na Litwie jednak z l, atołas, prus. atolis, więc nie od ‘tycia’ (przyjścia do siebie, po skoszeniu); wywodzą to od przyimka ot (p. od), w znaczeniu ‘na nowo’ (jak odróść), przytaczając narzeczowe lit. atō-, np. atō-szolis, ‘przymrozek po odeldze’, itp. (?).