Słownik etymologiczny języka polskiego/płomień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płomień, płomyk, podpłomyk, płomienny; pło-nąć, pło-nić, zapłonić się; częstotliwe pałać; od pnia pel- (‘palić’; p. popiół), pol-; na Litwie pelenai, ‘popiół’, pelenē, ‘ognisko’. Prasłowa, z pierwotnego *połmy, *połną; cerk. płamy, płanąti, rus. połymja, itd.
