Słownik etymologiczny języka polskiego/płókać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płókać, wypłókiwać, mylnie i przez u pisane, z *poł-kati, cerk. płakati, ‘myć’ (a są i postaci z ch, jak i w czeskiem, płachati), małorus. połokaty, rus. połoskat’ (jest i w cerk. płaskati); sk, k, ch wymieniają się, por. płaski; postać pierwotna *polk- z *pelk-, od ‘uderzania’ (?).
