Słownik etymologiczny języka polskiego/pług
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pług; płużyć, np. w szczęściu, dostatkach: ‘obfitować, znaczyć’; «to mi nie płuży«, ‘nie służy’; »kiedy płużą (‘mają powodzenie’) występki, grzeszy, kto dobrze czyni«. Pożyczka prasłowiańska z niem. Pflug (słowiańskiem narzędziem rolnem było lekkie radło, w przeciwstawieniu do ciężkiego pługa), z pierwotnego plōg, co znaczyło ‘kołek’; u, jak stale w pożyczkach, za niemieckie ō.
