Słownik etymologiczny języka polskiego/płynąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płynąć, »płyło na nie«, psałterz puławski (płynęło, florjański); pływać; nie mamy już pierwotnego czasownika *płuć, *płowę, cerk. płuti, płową, czes. plouti, plowu i pluji, rus. płyt’; plwieć ocalało w obfity (p.); pławić, wpław, upławy; liczne inne urobienia: pływalnia, pływacz, pływak; płyn, płynny; płytki, właściwie: ‘co się da przepłynąć’, od *płyty, ‘przebrniony’; płytkość. Prasłowo; lit. płauti, ‘myć’, ind. plawate, ‘płynie’, plawajati, ‘pławi’, grec. pleō, ‘płynę okrętem’, i plynō, ‘myję’, łac. pluit, o deszczu, anglosas. flōwan, ‘przelewać się’, niem. Fluth, fliessen (dalsze urobienia z -d, jak litew. płaudżiu, ‘płókam’), P. pław, płeć, płet, płuca.
