Słownik etymologiczny języka polskiego/płeć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płeć, płci, płciowy; od czasownika: opłcenie, ‘przyjęcie ciała ludzkiego przez Chrystusa’, w kazaniach 13. do 15. wieku (w kazaniach świętokrzyskich mylnie podoblcenim); ale już w symbolu wiary w psałterzu mylne »opłecenie albo ciała przyjęcie«, ‘incarnatio’, t. j. ‘wcielenie’, cerk. wpłsztenije; chorwackie put (z *płt), rus. płot’, płoti; znaczenie: ‘ciało, skóra na niem, płeć’; u nas wyłącznie przeniesione na ‘rodzaj’, ‘genus’ (stąd dwupłciowy), czego inni Słowianie nie znają. Prasłowo; lit. płuta, ‘skórka chleba, połcia’. P. płynąć.
