Słownik etymologiczny języka polskiego/parkan

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

parkan, ‘płot, sztachety’, tak samo u Czechów; pożyczka z węg. párkány z czes. prkno, ‘tarcica’ (por. podobne wędrówki słów pod gazda, wajda); prkno jest prasłowo, we związku z litew. Perkunas, nazwą litwosłowiańską najwyższego bogagromowca (od *perku-, ‘dębu’, p. piorun); oparkanić; Parkany na Węgrzech, słynne 1683 r.