Słownik etymologiczny języka polskiego/pierścień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pierścień, pierścionek, w najodmienniejszych postaciach ludowych (prześcień, piestrzanek, itd.); prasłowiańskie, od pĭrst, ‘palec’ (p. parst, naparstek), lit. pirsztas (prus. nagepirstis, ‘palec u nogi’, prei-pirstans, ‘pierścienie’, a jest i pirsten, jak słowiańskie); niem. First, ‘szczyt dachowy’, i i. (?). U wszystkich Słowian prst, ‘palec’, prsten, rus. pierczatka, ‘rękawiczka’.
