Słownik etymologiczny języka polskiego/piołun
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
piołun, dawniej piołyn (i u Czechów -un obok dawniejszego -yn, jako przyrostek częstszy; p. piorun); prasłowiańska nazwa, czy od pel-, ‘palić’, dla gryzącego smaku (?); urobione od *pioły, ‘gorycz’, przyrostkiem -n (por. Goryń do gorzki, Białynia do biały, itp.). Na Rusi połyń, z o zamiast e, jak nieraz, cerk. pełyn, itd.
